Nu het einde van 2017 dichterbij komt valt mijn oog steeds vaker op deze uitspraak op de voorkant van mijn nieuwe kalender.

Herkent u dat? Aan het eind van het jaar overvallen worden door mijmeringen? Ineens lijkt het bijna voorbije jaar nogmaals aan je voorbij te trekken. De dagen worden korter en korter, steeds minder licht. Er lijkt meer tijd om stil te staan. Meer tijd om van alles te overdenken. Letterlijk en figuurlijk keer je naar binnen.

Bent u zo iemand die daar heel bewust mee bezig is? Je even afzonderen, de gordijnen dicht trekken. Op de bank, kaarsje aan, onder een warme deken. Het stil maken om je heen en nadenken over het voorbije jaar. Als het ware de balans opmaken. Wat is er allemaal gebeurd? Waar was ik mee bezig? Wil ik dit wel?

Of overkomt het u wel eens, dat door het voorbijkomen van dat ene muziekstuk… door het naderen van de feestdagen… door het ‘gedwongen’ binnenzitten… door het plotselinge besef dat het jaar op zijn einde loopt… door het gevoel: dit is definitief ten einde… herinneringen boven komen? Mooie en pijnlijke herinneringen. en dat er dan ineens allerlei vragen opkomen? Wij willen ons graag goed voelen. En we willen dat het goed gaat met de mensen die belangrijk voor ons zijn. Maar dat gaat niet altijd vanzelf. Soms is het nodig even stil te staan, je ogen te sluiten. Naar binnen te kijken en de tijd te nemen. En je af te vragen: waar kom ik vandaan, waar ga ik heen? Soms dringt dan ook het besef door, dat je nog heel wat los te laten hebt. Stil staan bij het leven. Stil staan bij de beslissingen die je genomen hebt. Stilstaan bij de beslissingen die anderen voor jou genomen hebben. Stil staan bij de dingen die je overkomen zijn. Even stil zijn met je zelf en in je zelf. Even stil zijn om aandacht te geven aan wat in jou leeft. Te beseffen dat je los mag en kunt laten. Licht en ruimte toelaten om verder te kunnen. Dan heb je twee handen vrij om het nieuwe jaar te omarmen.

Rust, licht en ruimte gewenst in 2018. Dorien van Dijck (ritueel begeleider)